Langlaufen.
Ik had ernaar uitgekeken om te langlaufen. Na de positieve ervaringen van het schaatsen, leek het mij tof.
Maar de val op mijn arm van het schaatsen blijft nazinderen. Het is een serieuze blauwe plek en ik heb er niet veel kracht in.
Even uitleggen wat de bedoeling is bij langlaufen. Je wandelt op fijne, flexibele ski's tussen sporen. Makkelijk? Ik vind van niet. En met die stokken moet je ook duwen en met mijn arm ging dat niet zo simpel. Het verwachtte gebeurde: ik viel weer op mijn arm. Het was genoeg geweest. Ski's af en terug tjoolen naar de verhuurplaats. Ondertussen hadden we ongeveer 4 kilometer gedaan, denk ik. Die schoenen voor de ski's zijn niet bepaald wandelschoenen... Opeens kwam ik op een kruising met een baan. Ik besloot die baan te volgen om zo de bus te kunnen nemen. Ik had geen idee waar ik was. Gelukkig kwam ik een vriendelijke loopster tegen die me vertelde dat ik niet meer ver was van een drukke baan. Oef. Ik kwam aan de drukke baan en zag een buskotje. En een bus: keskustori. Het geluk was me goed gezind! Hup de bus op en enkele minuten later stond ik bij het verhuurkotje.
Normaalgezien ben ik geen voorstander van het openbaar vervoer. Maar ik begin van mening te veranderen!
Nu ben ik dus enkele uren vroeger thuis dan de rest en heb ik al tijd gehad om patatjes te schellen voor purree en om mijn blog eens aan te vullen.
Ziezo.
Groetjes
Liza.
Reacties
Reacties
Volgens mij amuseer je je! vindt het leuk om je verhaaltjes te lezen! xxx mis ju muchacho!!!!!!
Be carefull en makt daje arm der ng an hangt é !!!
ps. ben jaloers op je natuur ijs schaatsen :)
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}